553. (baxma: balkonda yazılan entriler)
Niyə daxilimdə bu qədər boşluq hiss edirəm? Niyə sıxıcı, tamamlanmamış hiss edirəm, bilmirəm. Sanki nələrsə həyatımda çatışmır. Puzzleın son parçası kimi bir şey. Hər şeyin daha çoxunu istəyirəm. Daxilimdəki boşluq qara dəlik mısalı, hər şeyi istəyir, və onu qidalandırdıqca boşluq özü böyüyür, və daha da çoxunu istəyir. Və onu min cür şeylə də doldursamda; porno, masturbasiya, yemək, oyun, pul xərcləmək, seks, kitab oxumaq, alış-veriş etmək, tiktokda scroll-down eləmək, marixuana çəkmək, içki içmək, siqaret çəkmək, idman etmək və s və s - ağıla gələn hər bir şey. Amma dolmur. Sadəcə hamısı anlıq həzlərdir. Ani olaraq carpe diem, la dolce vita. Sonra yenə puf, reallığa, əsl özünə qayıdış. Ona görədə tək qalmaq zülmdür mənə. Gərək min cür aktivitenen başımı qatım. Tək qalanda ancaq mən və boşluğum olur. Və bu boşluğa dözmək imkansızdır mənim üçün. Ona görə daim gərək başımı nələrləsə qatım. Və bunlarda biraz sonra addictiona çevrilir, poxu çıxır. Və əminəmki özümün ideal versiyasını yaratsam, uğurlu, pullu bir insana çevrilsəm belə, axırda "aha,sonra bəs?" Deyəcəyimə o qədər əminəm ki. Hekayənin bundan sonrasıda məncə, aydındır.
Edit. depresiv mahnılarınızı göndərə bilərsiz